Spijsvertering en darmhygiëne
39,00 €
Fles 500 ml
Een Zweedse natuurarts, dokter Samst, ontdekte ongeveer 250 jaar geleden de formule van dit oude elixer. In haar boek ‘Gezondheid uit de apotheek van God’ beschrijft Maria Treben de heilzame werking van dit befaamde elixer.
De planten in dit originele recept dragen bij tot de eliminatie van toxines en tot de darmtransit, en zijn tevens een digestief tonicum.
1 tot 3 dopjes in 1 glas water per dag.
Na opening bij voorkeur koel te bewaren.
Niet aanbevolen voor kinderen jonger dan 12 jaar (aloë + valeriaan).
Niet gebruiken tijdens zwangerschap of borstvoeding (aloë).
Aanbreng van 3 dopjes (30 ml)*
Aloëverasap: 2 g
Zedoar wortel: 2.5 g
Mirre afscheiding: 1 g
Kaneel schors: 2 g
Gember wortelstok: 2 g
Citroenzeste: 2 g
Kina schors: 2.5 g
Ereprijs volledige plant: 2 g
Lijsterbes vrucht: 2.5 g
Valeriaan wortel: 2.5 g
Anijs vrucht: 2 g
Gentiaan wortel: 2.5 g
Venkel vrucht: 2 g
Andere ingrediënten: Glycerine, citroenzuur, vitamine C, kaliumsorbaat, natuurlijk rodevruchtenaroma.
Vloeibaar extract zonder alcohol – Plocher-methode
* Equivalent droge planten
Volgens Dioscorides en Plinius de Oudere dankt de gentiaan haar naam aan de Illyrische koning Gentius. Deze overblijvende plant is te vinden in bijna alle gebergten van Centraal- en Zuid-Europa en Klein-Azië. Gele gentiaan bevat de beroemde xanthonen waarvan de eigenschappen vergelijkbaar zijn met die van sint-janskruid. Gentiaan wordt traditiegetrouw gebruikt voor:
Aloë is een overblijvende vetplant, die behoort tot de familie van de aloeaceae en afkomstig is uit Zuid- en Oost-Afrika. Daarna werd het geïntroduceerd in Noord-Afrika, het Arabisch schiereiland, China, de landen rond de Middellandse Zee en de Antillen. In het oude Egypte was het de plant waarvan het ‘bloed’ schoonheid, gezondheid en eeuwigheid gaf. Het maakte deel uit van het balsemritueel en begeleidde de farao naar het hiernamaals. Er wordt gebruik gemaakt van het blad, waarvan er twee delen zijn die verschillen qua uiterlijk, samenstelling en eigenschappen. Het gaat om het sap en het slijm.
De term ‘gel’ of ‘slijm’ verwijst naar de enige stroperige vloeistof die zich in de cellen bevindt en het is die vloeistof die wij in onze bereidingen gebruiken. De gel bestaat uit ongeveer 75 actieve moleculen, waaronder vitaminen, mineralen, enzymen, polysacchariden, fenolverbindingen en organische zuren die, in synergie, aan de aloë zijn heilzame eigenschappen verlenen:
Gember was lange tijd onbekend in het Westen, maar is heel gebruikelijk in het Oosten. Deze specerij, die tijdens de grote ontdekkingen in Europa werd ingevoerd, werd al snel intens verhandeld, wat gepaard ging met vele overtuigingen en onzekerheden over de oorsprong en de eigenschappen ervan.
De naam Zingiber officinale en de Nederlandse vertaling ‘gember’ komen van het Sanskrietwoord shringavera, dat ‘in de vorm van een gewei’ betekent, verwijzend naar de vorm van de jonge scheuten die uit de wortelstok ontspruiten. Gember, een plant met een prikkelende en peperachtige smaak, wordt beschouwd als een yang-drager, d.w.z. dat hij energie, tonus en warmte brengt. De chemische samenstelling van gember is complex: naast zetmeel, dat een groot deel van het gewicht van de plant uitmaakt, is er oleohars, rijk aan doordringende fenol- en ketonverbindingen zoals gingerol, en een essentiële olie die hoofdzakelijk sesquiterpeenalcoholen bevat. Er zijn ook eiwitten, vitaminen en mineralen aanwezig.
Anijs, Pimpinella anisum L. is een kruidachtige plant van de familie van de apiaceae en wordt als specerijplant gekweekt om zijn aromatische bladeren en zaden.
Apiaceae zijn algemeen bekend als aromatische planten waarvan de kanalen aangename extracten afscheiden. Wortelen, peterselie of venkel behoren ook tot die familie van plantensoorten.
De eerste sporen van anijsteelt gaan terug naar het Egypte van 4000 jaar geleden. De Grieken noemden het tragion. Het Griekse woord tragion is als volgt te verklaren: deze plant werd gegeten door bokken die gewond waren door pijlen. Er werd dus een verband gelegd tussen deze plant en de bok, wat ervoor gezorgd heeft dat de oude Griekse astrologen anijszaad tot een van de planten van het sterrenbeeld steenbok hebben gemaakt!
De stengels zijn dun, hol en sterk vertakt en kunnen 50 tot 70 cm hoog worden. De bladeren zijn felgroen van kleur, de onderste zijn breed en rond of gelobd, terwijl de bovenste bladeren stroken vormen.
Het zijn vooral de vruchten die worden gebruikt vanwege hun heilzame werking. De zaden van anijs bestaan namelijk hoofdzakelijk uit polysacchariden, flavonoïden, heterosiden van flavonen, fenolzuren, furocumarinen en een HE dat hoofdzakelijk uit transanethol bestaat.
Pastis, een aperitief en digestief drankje, heeft ten volle gebruik gemaakt van wat deze prachtige plant te bieden heeft!
