VERMOEIDHEID

Siberische ginseng

Deze struik, afkomstig uit Siberië en Noord-China, behoort tot dezelfde familie als ginseng (Panax ginseng), maar tot een ander botanisch geslacht. Siberische ginseng is een bosplant die een kouder klimaat verdraagt dan de planten die ermee verwant zijn en gemengde bossen koloniseert die buiten de geografische grens van de Panax ginseng liggen. De wortel wordt in de herfst geoogst, want op dat ogenblik bevat hij de grootste concentratie aan actieve bestanddelen, zoals: saponinen, vitaminen, essentiële aminozuren, lignanen, cumarinen, polysacchariden, en vooral verschillende heterosiden waaronder eleutheroside, het belangrijkste actieve bestanddeel.

Halfweg de 19de eeuw ontdekten de Russen de actieve bestanddelen en de voordelen van Siberische ginseng tijdens werkzaamheden in het kader van een programma bij militairen die aan grote stress werden blootgesteld om hun aanpassing aan de ruimte te optimaliseren.
Siberische ginseng:

• bevordert de intellectuele en lichamelijke energie,
• draagt bij tot een normale bloedsomloop, die verbonden is met de prestaties van de hersenen en de reactiviteit.
• ondersteunt de natuurlijke weerstand.

Rozemarijn

Volgens de legende waren de bloemen van de rozemarijn vroeger wit. Voor ze het leven schonk aan Jezus zou de maagd Maria haar blauwe mantel op een rozemarijnstruik voor de stal hebben gelegd.
Aangezien de mantel verkleurde op de struik, bloeide die vanaf dat moment in een lichtblauwe kleur, vandaar de naam ‘Roos van Maria’ (Rosemary in het Engels).

Maar de geschiedenis wordt echter vooral gemarkeerd vanaf de 14de eeuw, toen het eerste parfum op alcoholbasis ontstond: het water van koningin Isabella van Polen (1305-1380), vorstin van Hongarije, die de formule zou hebben gekregen van een engel. Het werd toen beschouwd als een echte verjongingsdrank, waarmee de koningin haar verlamming kon genezen en vervolgens de koning van Hongarije kon verleiden en huwen.

Sindsdien heeft rozemarijn geen geheimen meer: de samenstelling is wel bekend en de deugden ervan zijn gevalideerd en verworven. Dankzij zijn rijkdom aan fenolzuren (in het bijzonder rozemarijnzuur), zijn flavonoïden, zijn kamferachtige essentiële olie zorgt rozemarijn voor:

• een verbetering van de antioxiderende werking van het lichaam,
• een betere drainage van de lever en de gal,
• een ondersteuning van de normale werking van de lever.

Kina

Cinchona officinalis is de botanische naam van kina, een kleine boom afkomstig van de flanken van de Noordelijke Andes. Hij heeft een hoogte van 5 tot 6 meter en tegenoverstaande, volle, taaie, glanzende, wintergroene bladeren en kleine roze of paarse bloemen die in trossen aan het eind van de takken staan. Daarna ontwikkelen zich langwerpige capsulevruchten.

Carl Von Linné gaf in 1738 de wetenschappelijke naam Cinchona officinalis aan de struik, en de etymologie van de term ‘kina’ gaat terug tot de 17de eeuw, toen kina werd gebruikt om de struik ‘kinakina’ in de Quechua-taal aan te duiden.

Hoewel de inheemse volkeren van Zuid-Amerika reeds lang geleden de deugden van deze plant ontdekten, hebben artsen in Europa pas in 1820 de belangrijkste eigenschap ervan ontdekt, die te vinden is in de schors: deze bevat kinine, kinidine, cinchonamine, fenolverbindingen, cinchonaïnen, proanthocyanidolen, organische zuren waaronder kininezuur, bittere triterpeensaponosiden waaronder kinovine en een aromatische essence.
Kina:

• bevordert een comfortabele spijsvertering,
• ondersteunt het lichaam.