Het klooster van de Heilige Verlosser, in de christelijke wijk van de Oude Stad van Jeruzalem, vlakbij de Nieuwe Poort, geeft de geschiedenis en de nagedachtenis weer van de eeuwenlange Franciscaanse aanwezigheid in het Heilige Land. De apotheek van het klooster, bekend sinds 1353, was lange tijd de enige referentie voor de ziekenzorg in Jeruzalem. Tot de beroemdste zalven met talrijke deugden behoort de beroemde ‘balsem van Jeruzalem’, uitgevonden door pater Antonio Menzani, die in 1686 in de Heilige Verlosser aankwam en er drieënveertig jaar lang de hoofdapotheker was.
Pater Antonio maakte zijn ontdekking in 1719 in Milaan bekend, met een opsomming van de veertig verschillende bestanddelen waaruit de zalf bestaat, waaronder vier verschillende soorten wortels, karlien, gentiaan, wierook, mirre, rozenbladeren, ceder, viooltje en diverse andere ingrediënten die soms nog onbekend zijn bij moderne apothekers.
Naar het voorbeeld van de originele balsem hebben wij ANTIEKE BALSEM VAN JERUZALEM gemaakt met de vijf kernplanten waarvoor de balsem van Pater Antonio beroemd is om een goede spijsvertering te ondersteunen.
Spijsvertering en darmhygiëne
ANTICO BALSAMO DI GERUSALEMME (Antieke balsem van Jeruzalem)
22,00 €
Flesje de 250 ml
1 tot 3 dopjes per dag in een beetje water voor of na de maaltijd.
Niet gebruiken tijdens zwangerschap of borstvoeding. Gebruik afgeraden bij kinderen jonger dan 12 jaar. Langdurig gebruik afgeraden.
Aanbreng van 3 dopjes (30 ml)*
Pepermunt: 600 mg
Guggul extract: 150 mg
Mastiek: 150 mg
Aloë: 75 mg
Wierookboom extract: 75 mg
Andere ingrediënten: water, alcohol 6.2 % vol., bloemenhoning, kaliumsorbaat, citroenzuur.
* Equivalent droge planten
Mastiekboom
Hars van de mastiekboom van Chios is een aromatisch sap uit de stam van de mastiekboom, die meestal in het zuiden van het Griekse eiland Chios te vinden is.
- Mastiek draagt bij tot een goede gezondheid van het maag-darmstelsel.
Commiphora mukul
Commiphora mukul is de wetenschappelijke naam van de kleine boom die we kennen onder de naam guggul. Deze struik is afkomstig uit India waar de hars uit de stam al bijna 3000 jaar wordt gebruikt. Hij werd al verschillende keren bestudeerd om de traditionele gebruiken ervan te valideren. Zo werden de actieve bestanddelen zoals ‘guggulsterolen’ ontdekt, die de hars helpen om:
- het glucosegehalte in evenwicht te houden,
- een normaal vetgehalte in stand te houden,
- de cholesterol te verlagen,
- een goed evenwicht van de schildklierhormonen te bevorderen.
Aloë vera
Aloë is een overblijvende vetplant, die behoort tot de familie van de aloeaceae en afkomstig is uit Zuid- en Oost-Afrika. Daarna werd het geïntroduceerd in Noord-Afrika, het Arabisch schiereiland, China, de landen rond de Middellandse Zee en de Antillen. In het oude Egypte was het de plant waarvan het ‘bloed’ schoonheid, gezondheid en eeuwigheid gaf. Het maakte deel uit van het balsemritueel en begeleidde de farao naar het hiernamaals. Er wordt gebruik gemaakt van het blad, waarvan er twee delen zijn die verschillen qua uiterlijk, samenstelling en eigenschappen. Het gaat om het sap en het slijm.
De term ‘gel’ of ‘slijm’ verwijst naar de enige stroperige vloeistof die zich in de cellen bevindt en het is die vloeistof die wij in onze bereidingen gebruiken. De gel bestaat uit ongeveer 75 actieve moleculen, waaronder vitaminen, mineralen, enzymen, polysacchariden, fenolverbindingen en organische zuren die, in synergie, aan de aloë zijn deugden verlenen:
- bevordert de spijsvertering,
- het draagt bij tot een regelmatige transit,
- het helpt het glucose-insulinemetabolisme te reguleren,
- het helpt de natuurlijke weerstand te vergroten,
- het heeft een gunstig effect bij vermoeidheid.
Pepermunt
De oorsprong van munt, mentha piperita, een aromatische plant, gaat terug naar de Griekse mythologie. Demeter verandert de nimf Mintha in een tuinmunt om haar te straffen voor haar affaire met Hades, haar schoonzoon. Ter herinnering aan hun passie condenseert pepermunt de frisheid van de schone en de mannelijke, gepeperde kant van Hades. Munt is een kruidachtige vaste plant met een vierhoekige stengel en tegenoverstaande bladeren, en een zeer typische geur. Het is vooral te vinden in vochtige gebieden in gematigde regio’s. Mentha piperita onderscheidt zich van andere muntsoorten door de roodachtige kleur van de stengels, het donkergroen van de bladeren, de getande rand en uiteraard de krachtige gepeperde geur. Het is het resultaat van een spontane kruising tussen watermunt (Mentha aquatica) en groene munt (Mentha spicata), die in de 17de eeuw in Engeland opdook. De bladeren bevatten: flavonoïden waaronder eriocitrine en menthoside, triterpenen, fenolzuren met rosmarijnzuur en caffeïnezuur, en een essentiële olie die zeer rijk is aan menthol.
Pepermunt:
- draagt bij tot de normale werking van het darmkanaal,
- houdt de maag in goede gezondheid.
