WILG | Anti-Verspilling

Wilg

Zoals de Keltische stam het aangeeft, betekent sa-lis (of salik) “dicht bij het water’.

De wilg houdt in het bijzonder van gematigde plaatsen op het noordelijk halfrond, langs rivieren en beken, op koele, vochtige en zelfs moerassige grond.

In de 19de eeuw werd de wilg wetenschappelijk in de kijker gezet.
In 1829 isoleerde Pierre Leroux voor het eerst een van de actieve bestanddelen, salicine, uit de schors van de wilg. Men realiseert zich dan dat salicine en salicylaldehyde dezelfde basisstructuur hebben. Pas aan het eind van de 19de eeuw (1897) leidde Felix Hoffmann, toen chemicus bij Bayer, de fabricage op industriële schaal van acetylsalicylzuur, ook bekend als aspirine!

Wilgenschors bevat salicylaten zoals salicine, fenolverbindingen zoals saligenine, vrij salicylzuur en tanninen.
Maar het is vooral dankzij de salicine dat het zijn sporen verdient.