Histamine-intolerantie is een complexe en vaak verkeerd begrepen aandoening, die wordt gekenmerkt door een verscheidenheid aan symptomen die van persoon tot persoon sterk verschillen. Histamine-intolerantie treedt op wanneer iemand moeite heeft met het omzetten van histaminebronnen die exogeen via de voeding worden ingenomen. De diagnose van deze aandoening is bijzonder moeilijk omdat de klinische verschijnselen variabel en soms onsamenhangend zijn.

Vaak maken patiënten een ware therapeutische zwerftocht door. De gelijkenis van sommige symptomen van histamine-intolerantie met die van andere aandoeningen kan de diagnose bemoeilijken. Bovendien vereist de moeilijkheid van deze aandoening tijd en een holistische aanpak, die medische expertise, inzicht in het metabolisme en ondersteuning op het gebied van voeding en natuurlijke gezondheid combineert.

Laten we samen de laatste wetenschappelijke ontwikkelingen over dit nog onbekende fenomeen doornemen, om de onderliggende mechanismen en de algehele metabolische interacties die ermee gepaard gaan beter te begrijpen.

Fysiologie van histamine

Histamine-metabolisme (rol van DAO)

Histamine metabolisme vindt voornamelijk plaats via twee enzymatische routes, waarbij de activiteiten van histamine N-methyltransferase (HNMT) en diamine oxidase (DAO), ook bekend als histaminase, betrokken zijn.

Histamine wordt snel gemetaboliseerd. Het grootste deel van de histamine wordt gemetaboliseerd via de HNMT-route, die wordt aangetroffen in het centrale zenuwstelsel (CZS), de gladde darmspieren, het slijmvlies van de dunne darm, de lever en de nieren. De resterende histamine wordt gemetaboliseerd door DAO, dat zich in het slijmvlies van de dunne darm, de lever, de nieren, bepaalde cellen (eosinofielen), de placenta en de huid bevindt.

DAO is een koperoxidase die de deaminering van biogene amines zoals putrescine, cadaverine en andere katalyseert. Het katalyseert ook de oxidatieve deaminering van histamine tot imidazoolacetaldehyde. Deze reactie produceert twee secundaire afvalstoffen:

Waterstofperoxide (H₂O₂) – een oxiderende stof die oxidatieve stress in het lichaam kan veroorzaken en de activiteit van het DAO-enzym kan beperken.
Ammoniak (NH₃) – een stof die in overmaat giftig kan zijn voor het zenuwstelsel en de lever.

De reactie van de vernietiging van H₂O₂ kan worden versneld door een enzym genaamd catalase. Het zorgt voor de afbraak van H₂O₂, wat het niveau van beschikbare zuurstof verhoogt en zo de afbraak van histamine bevordert. De activiteit van catalase kan worden ondersteund door aanvulling met antioxidanten zoals vitamine C en E, selenium (cofactor van glutathionperoxidase) en polyfenolen (groene thee, kurkuma, bessen…)

Wat de eliminatie van ammoniak betreft, deze wordt geëlimineerd door de ureumcyclus (in de lever).
Het is belangrijk om het levermetabolisme te ondersteunen door ervoor te zorgen dat essentiële cofactoren worden geleverd, zoals magnesium, B-vitamines (met in het bijzonder B6), zink, en citraten en bicarbonaten om een goed zuur-base-evenwicht te helpen behouden. Bepaalde aminozuren zoals arginine en citrulline bevorderen ook de eliminatie van ammoniak.

Schemabron : Ying Zhao et al. (2022). Histamine Intolerance—A Kind of Pseudoallergic Reaction. Biomolecules, 12, 454.

Bovendien is zeoliet in de vorm van ‘clinoptiloliet’ een uitstekende natuurlijke ammoniakvanger dankzij zijn microporeuze honingraatstructuur en negatieve lading.

Het werkt als een moleculaire spons, die ammoniumionen (NH₄⁺) aantrekt en vasthoudt in zijn kristalrooster, waardoor deze zich niet kunnen ophopen in het lichaam.

Dit proces, dat bekend staat als ionenuitwisseling, vermindert de giftige lading van ammoniak en verlicht het werk van de lever en nieren bij de eliminatie ervan.

Wat is histamine-intolerantie?

Histamine is een molecule die van nature aanwezig is in het lichaam en in bepaalde voedingsmiddelen. Het speelt een belangrijke rol in het immuunsysteem, de spijsvertering en de regulatie van lichaamsfuncties zoals de bloedsomloop.

In overmaat kan het bij sommige mensen echter pseudo-allergische reacties veroorzaken die moeilijk te identificeren zijn omdat ze niet noodzakelijkerwijs een activering van het specifieke immuunsysteem inhouden. We spreken dan van histamine-intolerantie. Het is een ongepaste reactie van het lichaam als gevolg van een overmatige ophoping van histamine. Deze overbelasting is het gevolg van een onevenwicht tussen de productie, de exogene toevoer (voeding) en de eliminatie van histamine door de belangrijkste afbraakenzymen (DAO en HNMT).

Fysieke manifestaties

Er zijn vier typen histaminereceptoren geïdentificeerd, H1, H2, H3 en H4, die wijdverspreid zijn in het menselijk lichaam, geïdentificeerd. Dit verklaart de verscheidenheid aan symptomen die worden waargenomen bij een aanzienlijke afgifte van histamine.

Schemabron : Ying Zhao et al. (2022). Histamine Intolerance—A Kind of Pseudoallergic Reaction. Biomolecules, 12, 454.

De oorzaken

Syndroom van mestcelactivatie: Deze aandoening veroorzaakt een overmatige afgifte van histamine door mestcellen, wat leidt tot algemene overgevoeligheid en ontstekingsreacties.

Glutenintolerantie: Bij sommige mensen kan de consumptie van gluten darmontsteking veroorzaken, wat de afbraak van histamine verstoort en de symptomen van intolerantie verergert.

Leaky gut (verhoogde darmpermeabiliteit) : een verstoorde darmbarrière zorgt ervoor dat gifstoffen en onverteerde voedseldeeltjes in de bloedbaan terechtkomen, waardoor een overmatige immuunreactie wordt gestimuleerd en de histaminebelasting toeneemt.

Darm infecties: bacteriële, virale of parasitaire infecties kunnen de darmmicrobiota uit balans brengen en de effectiviteit van enzymen die verantwoordelijk zijn voor de afbraak van histamine verminderen.

Inflammatoire darmaandoeningen: aandoeningen zoals de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa veroorzaken chronische darmontsteking, waardoor de afgifte van histamine toeneemt en de afbraak ervan afneemt.

Voedingstekorten: een tekort aan essentiële voedingsstoffen, zoals vitamine B6, koper of vitamine C, kan de activiteit van het diamine-oxidase (DAO)-enzym, dat essentieel is voor de afbraak van histamine, verstoren.

Genetische mutaties : bepaalde genetische variaties kunnen de effectiviteit van enzymen die betrokken zijn bij histamineregulatie, zoals DAO of histamine N-methyltransferase (HNMT), beïnvloeden, wat leidt tot overmatige ophoping.

Bepaalde medicijnen: medicijnen zoals niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s), antibiotica of antidepressiva kunnen de DAO-activiteit remmen of een verhoogde afgifte van histamine veroorzaken, waardoor de symptomen van intolerantie verergeren.

Bron: Campbell, B. (2019). The 4-Phase Histamine Reset Plan: Getting to the Root of Migraines, Eczema, Vertigo, Allergies, and More. Page Street Publishing.

Voedingsmiddelen rijk aan histamine en histaminevrijmakers

Verschillende voedingsmiddelen zijn gekoppeld aan de productie van histamine. Sommige zijn er rijk aan, terwijl andere het vermogen hebben om de vrijgave ervan te veroorzaken.

De belangrijkste voedingsmiddelen die een massale afgifte van histamine kunnen veroorzaken, zijn : alcohol (wijn, vooral rode wijn en bier), Citrusvruchten (sinaasappels, citroenen, mandarijnen), chocolade, papaja, kiwi, peer, banaan, ananas, perzik, abrikoos, zoethout. Voedingsmiddelen die rijk zijn aan specerijen (kaneel, anijs, nootmuskaat, enz.) en die bepaalde additieven bevatten (tartrazine, sulfiet, BHA, BHT, enz.) hebben deze eigenschap ook.

Voedingsmiddelen die van nature een grote hoeveelheid histamine bevatten, zijn vooral die welke zijn gefermenteerd, gerijpt of verwerkt:

Vleeswaren en gerookt vlees, spinazie, avocado’s, oude kazen, Gefermenteerde groenten (zuurkool, kimchi) , gerijpte kazen, tomaat, vis in blik (sardines, tonijn)zeevruchten, aubergine, voedingsgist, producten op basis van soja, producten op basis van gist, peulvruchten en oliezaden.

Het effect van bepaalde medicijnen

Sommige medicijnen kunnen histamine-intolerantie veroorzaken of de aandoening verergeren door het DAO-enzym te remmen.

Antibiotica (in het bijzonder tetracyclines en penicillines) – die de darmmicrobiota kunnen verstoren en de productie van histamine kunnen bevorderen.
Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) – zoals ibuprofen en aspirine, die de DAO-activiteit kunnen remmen.
Antidepressiva (in het bijzonder monoamine oxidase remmers – MAO-remmers) die de afbraak van histamine kunnen verstoren.
Antihistaminica (de eerste, zoals difenhydramine) – die in bepaalde situaties de productie van histamine kunnen verhogen.
Corticosteroïden – die de balans van het immuunsysteem kunnen beïnvloeden en een ontstekingsreactie kunnen bevorderen.
Geneesmiddelen tegen maagreflux (protonpompremmers of anti-H2) – die de maagzuurgraad wijzigen en de afbraak van histamine kunnen verstoren.

Gids voor het beoordelen van symptomen en onderliggende factoren

1. Heeft u ooit vermoeidheid ervaren na het eten van bepaalde voedingsproducten, anders dan voedingsproducten die rijk zijn aan suiker?

2. Loopt uw neus soms tijdens het eten van bepaalde voedingsproducten?

3. Heeft u last van duizeligheid of een duizelig gevoel?

4. Heeft u ooit een beklemmend gevoel in uw keel ervaren na het eten (of zelfs willekeurig)?

5. Heeft u een lage bloeddruk?

6. Heeft u last van migraine?

7. Heeft u huidproblemen zoals eczeem, dermatitis of psoriasis?

8. Ervaart u angst of paniekaanvallen?

9. Ervaart u ongewenste symptomen na het eten van gefermenteerde voedingsproducten?

10. Heeft u soms last van transitproblemen (constipatie en/of diarree) zonder de oorzaak te kennen?

11. Wordt uw gezicht snel rood en blijft het rood tijdens of na een training?

ZOOM OP FACTOREN DIE HISTAMINE-INTOLERANTIE VERERGEREN

Stress

Een hoog en chronisch stressniveau kan een grote impact hebben op de histamineproductie in het lichaam. Stress stimuleert de degranulatie van mestcellen, die bij het openen histamine en andere ontstekingsmediatoren in het lichaam vrijgeven. Langdurige stress kan leiden tot een verhoogde en continue afgifte van histamine, waardoor angst wordt bevorderd en de slaap kan worden verstoord (hoge cortisol- en histaminespiegels bevorderen nachtelijk ontwaken).

Bovendien heeft chronische stress een negatieve invloed op de darmmicrobiota en verhoogt het de risico’s op dysbiose en darmpermeabiliteit. Het bevordert systemische ontsteking, waardoor de activiteit van diamineoxidase (DAO) wordt verminderd, het enzym dat verantwoordelijk is voor de afbraak van histamine. Wanneer dit enzym slecht functioneert, hoopt histamine zich op in het lichaam en versterkt het ontstekingsreacties. Onderzoek wijst op een significatief verband tussen darmdysbiose en het optreden van darmziekten, zoals inflammatoire darmaandoeningen, histamine-intolerantie en het prikkelbare darmsyndroom. (1)

De relatie tussen stress en histamine is bidirectioneel ; stress verhoogt namelijk het histaminegehalte en een hoog histaminegehalte bevordert een staat van chronische angst en slaapstoornissen. Daarom heeft een histaminearm dieet een positieve invloed op het emotionele welzijn en verhoogt een betere stressbeheersing de tolerantie voor bepaalde histaminerijke voedingsmiddelen. Het is niet ongebruikelijk om te horen: “Ik verteer veel beter als alles goed gaat in mijn hoofd”.

Schildklierdisfunctie

Hoewel deze informatie tot op heden nog weinig bekend is, is het belangrijk te weten dat schildklierdisfunctie en histamine-intolerantie elkaar wederzijds kunnen beïnvloeden. (2)

Bij hypothyreoïdie kan een afname van schildklierhormonen, in het bijzonder T3, de activiteit van mestcellen stimuleren, waardoor er meer histamine vrijkomt in het lichaam. Omgekeerd kan bij hyperthyreoïdie een overmaat aan schildklierhormonen het aantal histaminereceptoren verhogen, waardoor de reactie van het lichaam op deze stof wordt versterkt.

Als deze situatie gepaard gaat met een vermindering van het DAO-enzym, dat verantwoordelijk is voor de afbraak van histamine, kan dit een intolerantie bevorderen.

Bovendien zijn hoge histaminegehaltes in verband gebracht met de ontwikkeling van auto-immuunziekten, zoals Hashimoto’s thyroiditis. Hashimoto’s thyroiditis kan ook histaminose verklaren doordat schildklierantilichamen zich binden aan IgE-receptoren op mestcellen, waardoor histamine vrijkomt. Ten slotte kunnen bepaalde factoren die histamine-intolerantie veroorzaken, zoals SIBO of verhoogde darmpermeabiliteit, ook bijdragen aan schildklierdisfunctie. (3)

In gevallen van hyperhistaminose gekoppeld aan schildklierafwijkingen kan het zeewaterplasma van professor René Quinton zeer nuttig zijn, omdat het rijk is aan oligo-elementen en mineralen die essentieel zijn voor de goede werking van de schildklier.

Zeewater is rijk aan selenium en zink, in geïoniseerde en bio-beschikbare vorm, die essentiële cofactoren zijn voor de schildklier. Bovendien draagt zeewater als natuurlijke jodiumbron bij aan de productie van schildklierhormonen (T3 en T4).

Zeewaterplasma is ook een geweldige remineralisator en alkalinisator voor het lichaam, het draagt bij aan het zuur-base-evenwicht en helpt het elektrolytenevenwicht en de cellulaire homeostase te herstellen. Het is ideaal bij lichte ontstekingen, omdat het de ontstekingsreactie helpt moduleren en weefselregeneratie bevordert.

Door de enzymatische activiteit en cellulaire energieproductie te ondersteunen, speelt het bovendien een heilzame rol in het algemene metabolisme en helpt het de algemene fysiologische functies te optimiseren, waaronder de vertering, door de productie van maagsappen te stimuleren en de opname van voedingsstoffen te bevorderen.

Schemabron : Campbell, B. (2019). The 4-Phase Histamine Reset Plan: Getting to the Root of Migraines, Eczema, Vertigo, Allergies, and More. Page Street Publishing.

Vrouwelijke hormonen

In de vrouwelijke geslachtsorganen wordt histamine voornamelijk geproduceerd door mestcellen, endotheelcellen en epitheelcellen in de baarmoeder en de eierstokken. Bij vrouwen kan histamine-intolerantie zich uitten in verergerde symptomen tijdens hormonale schommelingen in de menstruatiecyclus.

Van histamine is aangetoond dat het een dosisafhankelijk stimulerend effect heeft op de oestradiolsynthese via de H1R-receptor, terwijl een bescheidener effect is waargenomen op de progesteronproductie.

Histamine zou daarom, door het stimuleren van oestradiolsynthese, dysmenorroe kunnen verergeren. De pijnlijke baarmoedercontracties van primaire dysmenorroe worden voornamelijk veroorzaakt door een verhoogde productie van prostaglandine F2α in het slijmvlies, gestimuleerd door oestradiol en afgezwakt door progesteron.

Histamine zou dysmenorroe dus kunnen verergeren door de oestrogeenconcentraties te verhogen. Omgekeerd kunnen oestrogenen de werking van histamine beïnvloeden. Er is een aanzienlijke toename van de grootte van papels en roodheid als reactie op histamine waargenomen, die overeenkomt met de ovulatie en de piek in oestrogeenconcentraties.

Tijdens de zwangerschap scheidt de placenta grote hoeveelheden diamineoxidase (DAO) af, een enzym dat histamine afbreekt. Deze massale DAO-productie zou de remissies kunnen verklaren die worden waargenomen bij vrouwen met histamine-intolerantie tijdens de zwangerschap.(4)

Deze complexe interacties tussen histamine en vrouwelijke geslachtshormonen onderstrepen het belang van een geïntegreerde aanpak bij de behandeling van patiënten met histamine-intolerantie. Door rekening te houden met de hormonale status, met name in het geval van oestrogeendominantie, kunnen nieuwe therapeutische perspectieven worden geopend, bijvoorbeeld door de DAO-activiteit te moduleren of door behandelingen te gebruiken die gericht zijn op histaminereceptoren.

Het microbioom

Een onevenwichtige microbiota: een belangrijke factor bij histamine-intolerantie

Recente onderzoeken tonen aan dat de samenstelling van de darmmicrobiota verschilt tussen mensen die lijden aan histamine-intolerantie en mensen in goede gezondheid. Bepaalde specifieke afwijkingen zouden een sleutelrol kunnen spelen bij deze intolerantie.

Een onderzoek uit 2018 vergeleek de microbiota van histamine-intolerante patiënten met die van mensen met andere voedselintoleranties en gezonde mensen. Ze toonde een darmdysbiose aan, gekenmerkt door een verminderde bacteriële diversiteit en specifieke wijzigingen, die hoge histaminegehaltes bevorderen en zo de symptomen verergeren. (5)

Een ander onderzoek identificeerde een verhoogde aanwezigheid van histamine-producerende bacteriën, zoals Staphylococcus, Proteus, Clostridium perfringens en Enterococcus faecalis, bij intolerante patiënten. Deze proliferatie zou kunnen bijdragen aan de ophoping van histamine (6).

Invloed van inflammatoire darmziekten

Darmziekten zoals het prikkelbare darm syndroom (IBS) of de ziekte van Crohn worden vaak gekoppeld aan een tekort aan DAO (diamine oxidase) en HNMT (histamine N-methyltransferase), enzymen die essentieel zijn voor de afbraak van histamine.

Er ontstaat een duivelskring : een gewijzigd darmslijmvlies verhoogt de darmpermeabiliteit (‘leaky gut’), waardoor meer histamine in de bloedbaan terechtkomt.

Een tekort aan DAO en HNMT beperkt de afbraak ervan, wat verschillende symptomen veroorzaakt (diarree, een opgeblazen gevoel, buikpijn, migraine, huiduitslag, hartkloppingen).

De ophoping van histamine houdt de darmontsteking in stand, wat de intolerantie verergert.

Het herstellen van de integriteit van de darmbarrière vermindert de permeabiliteit en helpt om histamine effectiever te reguleren. Een evenwichtige microbiota speelt een belangrijke rol bij het behouden van een balans tussen de bacteriën die histamine produceren en de bacteriën die het afbreken. Bovendien bevordert een gezonde darm de opname van de voedingsstoffen die nodig zijn voor de histamine-afbrekende enzymen, wat helpt om de symptomen te verminderen. (7)

Levensstijl

Omgevingsfactoren

Frequente blootstelling aan stoffen zoals pollen, schimmels en huisstofmijten kan het risico op histamine-intolerantie verhogen. Bovendien, bevinden hormoonontregelaars zich in talloze alledaagse producten zoals nagellak, plastic, nieuwe tapijten, parfums, wasverzachters en verschillende soorten cosmetica. Daarom wordt, naast een histaminearm dieet, aanbevolen om zoveel mogelijk natuurlijke alternatieven te gebruiken en aandacht te besteden aan de producten die thuis en op de huid worden gebruikt.

Intense fysieke activiteit

Overmatige lichaamsbeweging (vooral aerobe oefeningen) kan de histaminegehaltes in het lichaam verhogen, wat problematisch is voor mensen met histamine-intolerantie. Bovendien kan intensieve activiteit, vooral in combinatie met stress of overmatige inspanning, de permeabiliteit van de darm aantasten. Hierdoor kan histamine gemakkelijker in de bloedbaan terechtkomen, waardoor de symptomen van histamine-intolerantie verergeren. Dit betekent niet dat u lichaamsbeweging helemaal moet vermijden, maar het kan een betere keuze zijn om de voorkeur te geven aan trainingen met weinig impact (krachttraining of yoga) boven intensieve aerobische oefeningen.

Alcoholgebruik

Een andere levensstijlfactor die kan bijdragen aan histamine-intolerantie is overmatig (en/of regelmatig) alcoholgebruik. Alcohol is rijk aan histamine en werkt als een histaminevrijmaker (bevordert de afgifte van histamine in het lichaam). Het is daarom raadzaam om het te vermijden of te beperken. Bovendien kan alcohol de productie van beschermend slijm in de darm verminderen, chronische ontsteking bevorderen, de opname van bepaalde micronutriënten verminderen, de flora ontregelen, … en onrechtstreeks reacties op histamine beïnvloeden.

ZOOM OP SLEUTELVOEDING

Micronutritie

Verschillende tekorten aan micronutriënten kunnen histamine-intolerantie beïnvloeden. Onderzoek heeft namelijk het verband onderzocht tussen tekorten aan micronutriënten en histamine-intolerantie, met name gericht op de activiteit van diamineoxidase (DAO), een sleutelenzym bij de afbraak van histamine.

De voornaamste tekorten betreffen : vitamine B6 (pyridoxine), vitamine B9 (foliumzuur), vitamine C, koper, zink, magnesium, ijzer.

Deze onderzoeken tonen aan dat fysiologische concentraties zink de afgifte van histamine door menselijke basofielen en longmestcellen remmen. Ze wijzen er ook op dat zink het binnendringen van calcium, veroorzaakt door IgE-activatie, blokkeert, waardoor het vrijkomen van histamine wordt verminderd en allergische reacties worden afgezwakt.

Een zinktekort kan leiden tot een overmatige afgifte van histamine, waardoor het risico op allergische reacties en histamine-intolerantie toeneemt. Het is daarom belangrijk om voldoende zink in te nemen om een evenwichtige immuunrespons te garanderen en overgevoeligheidsreacties te voorkomen. (8)

Quercetine biedt ook een hoog potentieel bij allergische immuunresponsen. Het remt namelijk de productie en afgifte van histamine, evenals andere allergische en inflammatoire stoffen, mogelijk door de membranen van mestcellen te stabiliseren. Bovendien werkt quercetine door enzymen zoals lipoxygenase te remmen en verschillende intracellulaire kinasen en fosfatasen te richten, wat bijdraagt aan de ontstekingsremmende effecten ervan. (9)

Dit wijst erop dat quercetine, als een natuurlijk antihistaminicum, mensen die lijden aan intolerantie ten goede zou kunnen komen door de afgifte van histamine te verminderen en de daarmee gepaard gaande ontstekingsreacties te moduleren. (10)

Actieve stoffen met hoog potentieel

PEA

Zoals eerder is gezien, verhoogt de toename van mestcellen in verband met stress en ontsteking de histaminegehaltes. Palmitoylethanolamide (PEA) toont in dit geval een bijzonder interessant potentieel. PEA is een vetzuuramide met immuunmodulerende en ontstekingsremmende eigenschappen. Het is bewezen dat PEA een directe werking heeft op de histamineafgifte en ontsteking door de degranulatie van mestcellen te remmen. Een gerandomiseerde dubbelblinde studie, gepubliceerd in 2023, bij 108 mensen met seizoensgebonden allergische rhinitis, toonde een significante afname van de histaminegehaltes, IL-4, IL-8, IL-10 en TNF-α voor de groep die 2 weken lang 350 mg PEA per dag ontving in vergelijking met de groep die een placebo ontving. (11)

PEA heeft ook het vermogen om neuro-inflammatie te verminderen dankzij de modulerende werking op microgliacellen (door ontstekingsremmende routes te bevorderen). Concluderend maakt de stabiliserende werking van mestcellen, gecombineerd met de effecten op microgliacellen en het endocannabinoïdesysteem, PEA een uitstekende bondgenoot om de symptomen te verminderen die geassocieerd zijn met histamine-intolerantie, met name op het gebied van ademhalings-, huid-, spijsverterings- en neurologische reacties.

Resistent aardappelzetmeel

Resistent aardappelzetmeel (RPS) is een koolhydraat dat resistent is tegen vertering in de dunne darm en die de dikke darm bereikt, waar het wordt gefermenteerd door de darmmicrobiota. Deze fermentatie produceert korteketenvetzuren die gunstig zijn voor de darmgezondheid.

Onderzoeken hebben aangetoond dat supplementatie met RPS de darmgezondheid kan verbeteren door de groei van nuttige bacteriën te bevorderen en de darmpermeabiliteit te verminderen.

Meer specifiek legt een studie het verband met het histaminegehalte « Resistant Potato Starch Supplementation Reduces Serum Histamine Levels in Healthy Adults with Links to Attenuated Intestinal Permeability” publiée en 2023 dans le Journal of Functional Foods. (12)

Dit onderzoek onderzocht namelijk het effect van resistente aardappelzetmeel-supplementatie (RPS) op de histaminegehaltes in het serum en de darmpermeabiliteit bij gezonde volwassenen. De resultaten toonden aan dat de inname van 3,5 g/dag RPS de histaminegehaltes in het serum significant verlaagde zonder de producten van histamine-afbrekende enzymen te beïnvloeden. Bovendien verminderde RPS- supplementatie de aanwezigheid van histamine-producerende bacteriën zoals Haemophilus en Lactobacillus, en verminderde metabolieten die gepaard gaan met darmpermeabiliteit, wat duidt op een verbetering van de darmbarrièrefunctie. Dit onderstreept het potentieel om histaminegehaltes te moduleren en de darmgezondheid te verbeteren.

NATUURLIJKE AANPAK

Voorgestelde protocollen

Bronnen:

(1) Sylwia Smolinska, et al. (2022). Histamine: A Mediator of Intestinal Disorders—A Review. Metabolites. 2022 Sep 23;12(10):895.

(2) Elisa Landucci et al. (2019). Thyroid Hormone, Thyroid Hormone Metabolites and Mast Cells: A Less Explored Issue. Front Cell Neurosci. 2019 Mar 29;13:79.

(3) Becky Campbell (2019). The 4Phase Histamine Reset Plan, Page Street Publishing Co.

(4) Laura Maintz et al. (2007). Histamine and histamine intolerance. Am J Clin Nutr. 2007 May;85(5):1185-96.

(5) Cirkovic, A., et al. (2018). Histamine intolerance: The current state of the art. Clinical Nutrition, 37(4), 984-992. https://doi.org/10.1016/j.clnu.2017.06.018.

(6) Pereira, R. A., et al. (2022). Histamine Intolerance: From Pathophysiology to Treatment. Frontiers in Nutrition, 9, 1018463. https://doi.org/10.3389/fnut.2022.1018463.

(7) Hrubisko, M., et al. (2021). Histamine Intolerance—The More We Know the Less We Know. Nutrients, 13(10), 3431. https://doi.org/10.3390/nu13103431.

(8) Schauss, A. G., & Ducharme, M. P. (2022). Zinc deficiency and zinc supplementation in allergic diseases. Nutrients, 14(3), 712. https://doi.org/10.3390/nu14030712.

(9) Li, Y., Yao, J., Han, C., Yang, J., Chaudhry, M. T., Wang, S., Liu, H., & Yin, Y. (2016). Quercetin, inflammation and immunity. Nutrients, 8(3), 167. https://doi.org/10.3390/nu8030167

(10) Venesson, J. (2023). La quercétine est-elle efficace contre la rhinite allergique ? Consulté le 18 février 2025, sur https://www.julienvenesson.fr/la-quercetine-est-elle-efficace-contre-la-rhinite-allergique/

(11) David Briskey et al. (2023). The Effect of Levagen+ (Palmitoylethanolamide) Supplementation on Symptoms of Allergic Rhinitis-A Double-Blind Placebo-Controlled Trial. Nutrients. 2023 Nov 28;15(23):4940.

(12) Cummings, D. P., et al. (2023). Resistant Potato Starch Supplementation Reduces Serum Histamine Levels in Healthy Adults with Links to Attenuated Intestinal Permeability. Journal of Functional Foods, 99, 105271. https://doi.org/10.1016/j.jff.2023.105271.

Document uitsluitend bestemd voor de gezondheidsprofessional.